عنوان این سروده «فلک بسوز» است.
همین که بر سر نی آمدی به سوی رقیه
شده‌ست با تو برآورده آرزوی رقیه
دلیل اصلی آن‌ای عمو نبودن آب است
گرفته است اگر رنگ خون وضوی رقیه
دوباره دست مغیره رسیده است به مادر
همین که زجر می‌آید به جست‌وجوی رقیه
چنان که تیر کشیده کم از سه‌شعبه ندارد
که بغض مرگ علی مانده در گلوی رقیه
دلم خرابه‌نشین شد، از آن زمان که شنیدم
که یک خرابه گرفته‌ست رنگ و بوی رقیه
برای گریه پی یک بهانه بودم و دیدم
روانه کرد دلم را یکی به سوی رقیه
صدای هاتفی آمد که خواند مرثیه‌ای را
«فلک بسوز که آتش گرفته موی رقیه»
سری به نیزه بلند است رو به روی رقیه
خدا کند که نباشد سر عموی رقیه