وی با اشاره به کتاب ادبیات و تعهد در اسلام بیان کرد: آشنایی بنده با این کتاب در دوره جنگ و در دهه 60 بود؛ این کتاب جزء هدایای ارسال شده از سوی مردم بود و بنده سه مرتبه آن را از ابتدا تا انتها خواندم و به قوت ادبیات وی پی بردم؛ رهبری هم در پیامشان وی را ادیبی چیره‌دست نامیدند که حقیقتا هم اینطور بوده است.
استاد حوزه علمیه گفت: واحدی چند تفسیر قرآن دارد که یکی از آنها البسیط در 32 جلد است؛ وی در این تفسیر گفته است من تمامی دیوان‌های شعر عربی را نزد استاد خواندم و وقتی کاملا اشعار عرب را یاد گرفتم استادم گفت الان می‌توانی وارد قرآن و تفسیر شوی یعنی در ذهن افراد جا افتاده بود که فردی که ادیب نیست حق ندارد وارد مقوله تفسیر شود. علامه طباطبایی حقیقتا اینطور بود و هر وقت شعر عربی از او سؤال می‌شد می‌خواند و مدرک آن را بیان می‌کرد.
عابدی اضافه کرد: آیت‌الله حسن‌زاده آملی و علامه حکیمی ادیب در فارسی و عربی بودند و می‌توانستند وارد مقوله تفسیر شوند؛ شیعیان در ادبیات خیلی قوی بودند، ابن درید و خلیل بن احمد کتبی نوشتند و نشان دادند قدرت شیعه در لغت و ادبیات چقدر است. جمال عبدالناصر وقتی فرهنگستان ادبیات عربی و مجلد لغت عربی را در مصر تاسیس کرد، کاری را با عنوان تیسیر اللغة العربیه را در 60 جلد نوشتند و قصد داشتند زبان عربی را تسهیل کنند؛ یک عالم شیعه در نجف یعنی سیدمحمد جزایری کتابی در نقد تیسیر اللغة العربیه نوشت که صد صفحه هم نیست و وقتی منتشر شد آنها کل فرهنگستان و آن کتاب را تعطیل کردند.
وی اضافه کرد: در روایات بیان شده که سلاح هر پیامبری، درست سخن گفتن و بیان او بوده است؛ اینکه استاد حکیمی در دقیق و فصیح نوشتن تبحر داشت عامل مهمی در تاثیرگذاری او بود؛ درست است ایشان جزء مکتب تفکیک بود ولی نقد او هم سبب ترویج فلسفه و اصلاح آن بود. وی در کتاب ادبیات و تعهد در اسلام گفته است هر کسی ادبیات را سهل گرفت و زود از آن گذشت نه فیلسوف و نه محدث و نه فقیه و نه متکلم شد و هر کسی به این مقوله پرداخت در علوم دیگر هم موفق بود.
وی تاکید کرد: کسی که می‌خواهد فقیه، فیلسوف و مفسر باشد باید ادیب باشد تا مثلا بداند یک کلمه با چه پسوند و پیشوند چه معنایی می‌یابد و کسی که اینها را بلد نیست نباید سراغ روایات و قرآن برود؛ حتی صحاح سته و کتب اربعه شیعه را فارسها نوشتند. آیت‌الله بهجت می‌فرمود اگر کسی می‌خواهد فارسی را خوب یاد بگیرد سراغ ترکها برود و اگر عربی می‌خواهد سراغ فارسها برود و هیچ کتاب لغتی بهتر از قاموس فیروزآبادی نیست.
استاد حوزه علمیه اظهار کرد: ابن عباس بزرگترین مفسر در صحابه پیامبر(ص) بعد از امام علی(ع) است و او می‌گفت الشعر دوانین العرب؛ در صدر اسلام هم تفسیر قرآن برای کسانی بود که بتوانند عربی را خوب بدانند. یکی از افتخارات حوزه این است که ادیبان بزرگی داشته و دارد و مرحوم حکیمی هم در این جنبه خیلی سهیم بوده و نقش داشته است و خداوند روحشان را با اولین ادیب تاریخ یعنی امام علی(ع) محشور بفرماید.
انتهای پیام