در این قسمت صادق چراغی؛ موسیقی‌دان و کارشناس برنامه با هنرمند پیشکسوت ترکمن، عبدالحمید رژیم پیرامون شخصیت و آثار مرحوم خلیفه دُردی طُریّک گفت‌وگو کرد.
عبدالحمید رژیم گفت: استاد طُریّک در روستای آق‌قبر متولد شد و بعد از استاد نظرعلی منصوری از اساتید پیشکسوت قدیم موسیقی ترکمنی، وی دوتار ترکمن را در دست گرفت و صاحب جایگاه شد و در مجالس حضور پیدا می‌کرد و ساز می‌نواخت.
وی با اشاره به شخصیت مهربان و مردمی استاد طُریّک ادامه داد: من از سن 15 سالگی با وی آشنا شدم و بعد‌ها از من دعوت کردند که در کنار او هنگامی که می‌خوانند من نیز دوتار بنوازم.
این نوازنده پیشکسوت در رابطه با قطعه «کاکُلیک» از استاد طُریّک توضیح داد: کاکُلیک به معنای بلدرچین است و در وصف و بیان زیبایی‌های این پرنده ساخته شده است. شعر و موسیقی آن از بخشی‌ها و نوازنده‌های معروف ترکمنستان است که خلیفه دُردی طُریّک این قطعه را به خوبی اجرا کردند. از قطعات دیگری که استاد دُردی طُریّک خواند و بسیار مورد توجه قرار گرفت شعری به صورت نیایشی است و از خدا می‌خواهد که در زندگی هیچ‌وقت کسی خوار نشود.
وی در رابطه با مشکلات هنرمندان موسیقی نواحی در دوره کرونا بیان کرد: مشکل اساسی هنرمندان معیشت است. در این روزگار به دلیل بیماری کرونا وضعیت معیشتی نوازندگان و هنرمندان اصلاً خوب نیست. هنرمندان پیش از کرونا در جشنواره‌ها و مراسم، برنامه اجرا می‌کردند و در وضعیت موجود تمامی برنامه‌ها تعطیل شده است و درآمدی وجود ندارد. شرایط گرانی هم باعث شده مردم هم موسیقی را از مراسم خود تقریباً حذف کنند از همین‌روی سطح معیشتی هنرمندان و بخشی‌ها بسیار نامناسب است. به دلیل شرایط بیماری امکان برگزاری کلاس هم نیست و استقبالی نیز نسبت به کلاس آنلاین وجود ندارد.
وی افزود: با چنین وضعیتی روحیه‌ای برای تمرین و نواختن در اکثر بخشی‌ها و نوازنده‌ها وجود ندارند. بسیاری دنبال کار دیگر رفتند یا دنبال مهاجرت به کشورهای دیگر هستند. این وضعیت در شأن موسیقی ایران نیست. دور از شأن و شخصیت یک هنرمند است که 50 سال از عمر خود را برای موسیقی نواحی این کشور که یک میراث فرهنگی و قومی است می‌گذارد و در آخر عمر زندگی را به این سختی می‌گذراند.
این هنرمند موسیقی نواحی ترکمن تاکید کرد: شرایط برای همه مردم سخت است اما برای یک هنرمند که هیچ حقوقی و درآمدی جز از راه اجرا ندارد بسیار سخت‌تر است. امیدوارم که مسئولان به این نکته توجه کنند.
وی در پایان بیان کرد: ای‌کاش استادان و هنرمندان در یک رفاه نسبی بودند و دنیا را ترک می‌کردند و نیازمند به حداقل‌های زندگی نبودند. امیدوارم که اوضاع اقتصادی بهتر شود و هیچ هنرمند پیشکسوت و مطرحی در فقر و نداری از دنیا نرود.
انتهای پیام