خاک را به چشم، چشم را به بینایی، بینایی را به ادراک و ادراک را به زیبایی و جمال تبدیل کردند. به قول نظامی «بنمای که این سخن عزیز است، نزدیک تو آن سبب چه چیز است؛ در پرده این خیال گردان، آخر سببی است حال گردان، گیرم که ز دانه خوشه خیزد؛ در قالب صورتش که ریزد» هر کجا صورت، جمال و کمال دیدید، بدانید امضای خداوند است. «از کجا آوردهاند آن حلهها؛ من کریم من رحیم کلها» [استاد حسین الهی قمشه‌ای]