وی افزود: نباید تجلیل از کتاب و مؤلف را به یک جلسه خلاصه کنیم بلکه باید بیش از این از محققان تقدیر کنیم، چون کاری نیست که یک پژوهشگر یک سال و دو سال وقت صرف آن کند بلکه حاصل یک عمر تلاش علمی است. دهها پرسش در این کتاب پاسخ داده شده است، پرسش از هستی واقعی و فضای مجازی، نشستن اطلاعات به جای معرفت، نسبیگرایی در عقلانیت، تکثرگرایی معرفت در فضای سایبر، ویژگی سایبر و خدا و روح دیجیتال و جبرگرایی سایبری؛ هر کدام از این پرسشها، ساعتها فکر لازم دارد یعنی فقط مطالعه صرف نیست بلکه بیش از مطالعه، فکر کردن و اندیشیدن لازم دارد.
خسروپناه بیان کرد: این کتاب پرمنبع و پرارجاع است ولی مولف چند برابر مطالعات، اندیشه و تامل کرده است و ما بیشتر باید قدردان اندیشیدنهای ایشان باشیم زیرا هر مطلبی که در این کتاب آمده، جا دارد به کتاب مستقلی تبدیل شود.
وی افزود: گاهی مقصود از سایبر، فضای سایبری است که مجموعه نرمافزارهای قابل استفاده در اینترنت و کامپیوتر است، ولی گاهی مقصود، سایبرنتیک است یعنی نظریهای که مناسبات انسان را با ماشینها تبیین میکند و به این معنا تحول در علوم است. امروزه این پرسش وجود دارد که نسبت پیچیده انسان با این مقوله چیست؟
استاد حوزه و دانشگاه اظهار کرد: حدس میزنم اینگونه که سایبرنتیک در حال پیشروی است، گرچه نقش انسان در ابتدا و وسط راه حداکثری بوده است ولی در ادامه نقش او حداقلی و نقش سایبرنتیک حداکثری خواهد شد، همین هوش مصنوعی که انسان آن را پدید آورده است خواهد توانست تاثیری بر انسان بگذارد که انسان توان مدیریت تاثیر ماشین را پیدا نکند و در آینده جهان، سیستم مجازی، انسان حقیقی را مدیریت خواهد کرد و اکثر نظریات علوم انسانی و روانشناسی و ... در آینده جهان نسخ خواهد شد.
خسروپناه تصریح کرد: آقای قائمینیا نکات خوب و جدیدی در این عرصه انجام دادهاند؛ برخی دوست دارند کار ژورنالیستی کرده و تحولات در حوزه را نادیده بگیرند ولی کارهای خوبی هم در حوزه شده است؛ اهل رسانه این اندیشهها را ترویج و زمینه را فراهم کنند تا نسل جوان این مسیر را تداوم ببخشند و انصافا این اثر مایه افتخار شیعه و جهان اسلام است.
همچنین حجتالاسلام علیرضا قائمینیا، نویسنده کتاب، با تجلیل از آیتالله رشاد در حمایت از تحقیقات علمی گفت: بنده هر کاری انجام میدهم ریزهخوار سفره علمی اساتید هستم که این سفره را فراهم کردهاند؛ از زحمات همکارانم در پژوهشگاه و پژوهشکده منطق دین تشکر میکنم.
وی افزود: فضای سایبر، زیستجهان و تقدیر بشر امروز ماست و حتی الهیات سایبر هم گرفتار خود فضای سایبر است؛ البته این فضا امیدهایی ایجاد کرده و مشکلاتی پدید آورده است ولی نباید به آن به عنوان یک ابزار ساده برای تجارت و انتقال اطلاعات و ... بنگریم بلکه ابعاد زندگی بشر را درنوردیده و احاطه کرده و روز به روز هم این احاطه بیشتر میشود و جا دارد در تاثیر آن بر تفکر و سبک زندگی بشر تامل کنیم.
قائمینیا با بیان اینکه هدف من این بوده که ما به فضای مجازی به عنوان ابزار ساده نگاه نکنیم، گفت: اصل تدوین اثر به سال 1395 بازگشت دارد که بنده ناقد یک نشست علمی بودم و این موضوع به ذهنم خطور کرد. البته این موضوع دغدغه من در دهه 70 و در دروه کارشناسی ارشد هم بود. همیشه این سؤال برای من مطرح بود که آیا میتوانیم فلسفه و الهیات را طوری ارتقاء داد که نسبت ما را با فضای جدید مجازی تعیین و فلسفه و الهیات آن را نقد کند.
وی تاکید کرد: ایدههایی که فلاسفه غرب با رویکرد انتقادی به فضای مجازی داشت و برخی اندیشههای فلاسفه خودمان را دنبال میکردم و در تالیف این اثر استفاده کردم. نگاه من به فضای سایبر، نگاه مهندسی نیست که فقط به مزایا توجه داشته باشیم، بلکه برای من فلسفه علوم انسانی نسبت به فضای مجازی و نگاه انتقادی جذاب و مهم بود. نقد هم یعنی توجه به بنیانهای عمیق فکری و فلسفی این فضا و نه انکار و نفی آن.
استاد حوزه و دانشگاه اظهار کرد: بیش از همه در این نقد از علامه طباطبایی استفاده کردم، مهمترین بحث ایشان، اعتباریات است و بنده برای نگاه پدیدارشناختی سراغ این نظریه رفتم و از ایدههای شهید مطهری در مود آزادی معنوی و نسبت آن با آزادی دیجیتال و مباحث کلامی جدید بهره بردم.
وی اضافه کرد: این اثر هشداری برای جامعه است که به این قضیه عمیقتر نگاه کرده و نگران باشند و تصور نکنند فقط ما در حال تجربه یک پیشرفت هستیم، اگر ما به همین مقدار بتوانیم مردم را توجه دهیم برای من مایه خرسندی است.
قائمینیا تاکید کرد: ما هنوز نسبت به فلسفه فضای سایبر، تئوری نداریم و حوزه به شدت باید به این مسئله یعنی فلسفه تکنولوژی و هوش مصنوعی و ... بپردازد، امروزه تکنولوژی بر علم غلبه یافته و باید تکلیف و نگاه خود را نسبت به آن روشن کنیم. فرض کنید اگر انسان در آینده بدون موبایل و تبلت بتواند به اینترنت دسترسی داشته باشد چه تحولی در جهان و زندگی انسان رخ خواهد داد و در این صورت الهیات چه موضعی باید اتخاذ کند.
انتهای پیام