کتاب «دو قرن سکوت» دو قرن ابتدایی ورود اعراب به ایران را با نگاه متعصبانه روایت می‌کند. عبدالحسین زرین کوب، نویسنده این کتاب در چاپ‌های دیگر، ایرادهای کتابش را گوشزد و اعتراف می‌کند شور جوانی باعث شد کتاب را با جهتگیری نویسندگی کند تا جایی که در مقدمه کتاب آوده است «در جایی که سخن از حقیقتجویی است چه ضرورت دارد که من بیهوده از آنچه سابق به خطا پنداشته‌ام دفاع کنم... در این فرصتی که برای تجدید نظر پیش آمد، قلم برداشتم و در کتاب خویش بر هر چه مشکوک و تاریک و نادرست بود، خط بطلان کشیدم.»