اکنون در اوج آمادگی شکوه‌مند و پایداری دلیرانه برای اجرای تدبیر بلند‌همتانه و شیوۀ دفاعی خویش قرار داشت. این راه نیازمند چیره‌دستی هنرمندانه‌ای بود که بتواند بدبختی‌ها و وضعیت موجود را به‌گونه‌ای به تصویر و نقد کشد که شمه‌ای از زندگی و بهره‌ای از جاودانگی را در قالب کلمات بریزد، بدان‌سان که واژگان، سپاهیان این قیام پربرکت شوند و سند جاودان آن، در تاریخِ عقیده گردند. سپس فاطمه به‌سوی میدان کارزار شتافت، درحالی‌که در جانش آیین محمد (ص) و روح خدیجه و دلیری علی (ع) جریان داشت و در درونش دل‌سوزی شگرفی بر این امت از بیم آینده‌ای تاریک موج می‌زد. [ کتاب فدک در تاریخ نوشته شهید محمدباقر صدر، فصل یک]