انسان تا نفس می‌کشد، امیدوار است، برای اینکه مسلح است. اگر این سلاح را از دست داد، سوء عاقبت به انتظار اوست؛ اگر این سلاح را از دست نداد، امید نجات او هست. سلاحش همین است که در دعای کمیل آمده: (و سلاحه البکاء). این ناله و ضجّه بهترین سرمایه انسان در برابر خدای سبحان است. با دعا خیلی از مسائل حل می شود. این همه بت پرست‌های صدر اسلام بودند که در آنها اباذر و مقداد در آمده است، اینها سابقه بت پرستی داشتند؛ پس می‌شود یک انسان بت پرستی که بدترین سیئه را دارد، در اثر راهنمایی انبیای الهی به هوش بشود و به راه بیاید. گریه، ناله، دعا این سهم تعیین کننده را دارد. [آیت الله جوادی آملی؛ درس خارج تفسیر قرآن کریم؛ ۱۳۹۳/۰۹/۰۴]