به گزارش ایکنا به نقل از الجزیره، در روستایی در استان سلیمانیه در اقلیم کردستان عراق در مرز ایران، یکی از اهالی قرآنی بسیار قدیمی را نزد خود نگهداری می‌کند که گفته می‌شود بیش از ۷۰۰ سال قدمت دارد و گفته می‌شود به دست یک روحانی کتابت شده است.
داستان‌های زیادی درباره این قرآن که به «مصحف قدم» شناخته می‌شود، مطرح است. از جمله اینکه بسیاری از مردم محلی با آوردن مصحف مذکور از ارتکاب گناه یا عمل بدی توبه می‌کردند و یا از آن برای گرفتن سوگند استفاده می‌شده است.
این قرآن با حدود 37 سانتی‌متر طول و 26 سانتی‌متر عرض روی کاغذ کمیابی نوشته شده و روی آن با روغن و مواد نگهدارنده دیگری پوشانده شده است تا در برابر گرما و رطوبت مقاوم باشند و با وجود گذشت این همه زمان تا کنون بقای خود را حفظ کند.
آیات این قرآن با مرکب سیاه نوشته شده بود، در حالی که از رنگ قرمز برای شماره‌گذاری سوره‌های موجود در آن استفاده شده و برای هر صفحه از آیات و سوره‌ها توضیح ساده‌ای در حاشیه آن نوشته شده است.
خضر عبدالله (66 ساله) که هنوز این قرآن را که از اجدادش به ارث رسیده در خانه خود نگاه می‌دارد، می‌گوید: این مصحف بیانگر ارزشی میراثی، تاریخی، زیبایی شناختی و هنری است و از نظر شکل، محتوا، کلمات، حروف و حرکاتش با هیچ نسخه‌ای از قرآن تفاوتی ندارد.
عبدالله در سخنان خود با الجزیره نت اشاره می‌کند که منابع تاریخی و کهنسالان ساکن روستا به نقل از نسل‌های پیشین نقل می‌کنند که قرآن به خط روحانی معروف روستا و یکی از بزرگترین علمای زمان خود به نام «امام داود» نوشته شده است.
اهالی روستا قبلاً قرآن را در مسجدی که به نام نویسنده این قرآن بود، نگهداری می‌کردند، اما چندین بار از سوی افراد ناشناس تلاش‌هایی برای سرقت آن صورت گرفت و مسئولین ذی‌ربط هم برنامه‌هایی برای گرفتن این مصحف و نگهداری آن در موزه به‌کار بسته‌اند، اما اهالی روستا با توجه به اینکه آن را میراث فرهنگی خودشان می‌دانند از این امر خودداری کردند، چون در هنگام بروز مشکلات و بلایا بر روستایشان برای ادای سوگند یا دعا به او متوسل می‌شوند و همین امر خضر عبدالله را برانگیخته تا قرآن را تا به امروز در خانه‌اش نگه دارد و از تحویل او به هر نهاد دولتی جلوگیری کند.
زانا جوهر، یک مدرس قرآنی اهل روستا که خود خواندن و نوشتن در خردسالی را به لطف این مصحف آموخته است، می‌گوید: مسئولین برای مکان‌های تاریخی روستایشان اهمیتی قائل نمی‌شوند و اگر این مصحف در هر کشور دیگری بود، روی آن مطالعات تاریخی زیادی انجام می‌شد تا مواد مورد استفاده از آن در کتابت و به خصوص کاغذ آن شناخته شود.
انتهای پیام