محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران، به مناسبت ماه مبارک رمضان در سلسله مباحثی با عنوان «پای منبر علی(ع)» که به همت ایکنا و به صورت ویدیویی تولید شده است با نگاهی به نهج‌البلاغه به بیان پندهایی از امیرالمؤمنین(ع) پرداخته است که متن و فیلم جلسه دوازدهم آن با عنوان «نیاز به دعا» در ادامه می‌آید:
دعا زیباترین حالت انسانی است. نیایش با پروردگار، پرواز روح آدمی است اما ما به اشتباه خیال می‌کنیم که دعا و نیایش، مخصوص زمان‌های گرفتاری است و هر موقع سختی به ما روی آورد به سوی دعا می‌رویم و این کار، زشت و ناپسند و ناشی از بی‌معرفتی نسبت به پروردگار است.
ما هم در شدت و در رخاء، هم در سختی و هم راحتی، هم در خوشی و هم در ناخوشی به دعا نیازمندیم. امام باقر(ع) فرمود شایسته است انسانی که واقعاً مؤمن است خدا خدا کردن وی در آن موقع که هیچ مشکلی ندارد همانند خدا خدا کردن وی در موقعی است که دچار مشکل است.
قرآن کریم مثالی را چند بار تکرار کرده و فرموده است: «فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ؛ این مردم مشرک چون به کشتی نشینند (و به دست امواج خطر افتند در آن حال) تنها خدا را به اخلاص کامل در دین می‌خوانند، و چون از خطر دریا به ساحل نجاتشان رساند (باز به خدای یکتا) مشرک می‌شوند» (عنکبوت/ 65) قرآن کریم میفرماید چرا آن حالت توسلی که به هنگام حادثه داشتید را در زمان آسایش و گشایش ندارید.
حضرت علی (ع) میفرماید: «لا تَكُنْ مِمَّنْ إِنْ أَصَابَهُ بَلَاءٌ دَعَا مُضْطَرّاً وَ إِنْ نَالَهُ رَخَاءٌ أَعْرَضَ مُغْتَرّاً» یعنی از کسانی نباش که اگر مشکلی برایشان پیش بیاید از عمق جان خدا را می‌خوانند اما همین که مشکل آنها برطرف شد فریب روزگار حاضر را می‌خورند.
انتهای پیام