دخالت در کار قلب، چه بی‌جواز، چه باجواز، کار هیچ‌کس نیست؛ که اولیاء خدا، با بینات و کتاب و میزان حرکت می‌دادند و این که مرید در این لحظه چه بکند و چه نکند، با دخالت هیچ‌کس سامان نمی‌گیرد؛ که باید بصیرت و سنجش او به کمک او بیاید و در هر لحظه، کارها و تکالیف را سبک و سنگین کند. [علی صفایی حائری؛ کتاب نامه‌های بلوغ، صفحه 149 و 150]