صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۴۰۶۵۱۷۴
تاریخ انتشار : ۲۹ خرداد ۱۴۰۱ - ۱۱:۰۱

زائران ایرانی مدینه قبل این روزها وداعی جانسوز با مسجد پیامبر(ص) و قبرستان بقیع دارند؛ وداعی که در آن با پیامبر نور و رحمت پیمان می‌بندند که مانند گذشتگان عهدشکن نباشند.

به گزارش خبرنگار اعزامی ایکنا به حج، این روزهای مدینه حال و هوای دیگری دارد. چه در کنار بقیع، چه در صحن مسجدالنبی(ص) و مقابل گنبد خضرای رسول گرامی اسلام(ص) و چه در محافل و جلسات معنوی داخل هتل‌ها، همه چیز جور دیگری است؛‌ گویا فیض برای اهلش مهیاست.

مدینه‌ای که قصه‌ای به وسعت تاریخ اسلام دارد و غصه‌ای به عمق مظلومیت خاندان پیامبر(ص)،‌ می‌تواند روضه‌ای مصور برای هر زائر دلداده باشد.

میثم مطیعی که این روزها در محافل انس و معرفت بعثه مقام معظم رهبری در هتل‌های مختلف مشغول مناجات‌خوانی است، می‌گوید که در جلسات مدینه مداح نیازی به آماده‌سازی و مقدمه‌چینی زائر ندارد و هر آن با ذکر نام پیامبر(ص) یا اهل بیت ایشان(ع) سوز و ناله زائر بلند می‌شود؛ چراکه نه! زائری که از غربت فرزندان حضرت زهرا(س) شنیده است، امروز‌ با دیدن مزار خاکی و بی‌شمع امام حسن(ع) دلش می‌شکند.

یکی از بخش‌های خاطره‌انگیز و البته حزن‌آلود سفر زیارتی مدینه مراسم وداع زائر است. زائری که از یک سو شوق احرام تمتع و زیارت خانه خداوند دارد و از سوی دیگر غم فراق مدینه در دل دارد. مسافران ایرانی خانه خدا،‌ هر چقدر چشم‌ انتظار انجام مناسک تمتع و حضور در عرفات و منا باشند،‌ باز نمی‌توانند بدون حسرت و ناله این شهر رهسپار مکه شوند.

این روزها زائران ایرانی مدینه اول که در جلسات کاروان، آموزش‌ها و هماهنگی‌های لازم را دریافت کرده،‌ لباس احرام بر تن در مراسم وداع کاروانش در هتل می‌نشیند تا با حرم رسول الله(ص)، قبول مطهر ائمه بقیع(ص)،‌ مسجدالنبی(ص) و سایر مشاهد مشرفه این شهر خداحافظی کند.

وقت وداع که می‌شود دل کندن از مدینه و غربت بقیع از همیشه سخت‌تر می‌شود. زائری که می‌رود، اما دلش را به پنجره‌های بقیع گره زده است. به ویژه بانوان زائری که در مدینه بود، اما حسرت بیش از گذشته دیدار بقیع را با خود به سوغات می‌برد.

وداع با پيامبر خدا(ص)، خداحافظی با قبر مخفی و خانه حضرت زهرا(ع) و ترک قبور ائمه بقيع(ع) گرچه بر هر زائری سخت است،‌ اما انگار او در این مراسم تنها نیست. شاید اگر در پشت لذت مناجات و اشک‌هایش را ببیند، می‌توان بدرقه معصوم را هم درک کند. اگر جوشش عجیب عشق و لطافت را از قلبش احساس کند، بتواند پاسخ سلام رسول الله(ص) را بشنود. همان حسی که پیشتر در خاطره وداع با امام رئوف(ع)‌ تجربه کرده بود.

در هر هتلی که زائران هستند، در کنار مدیر، روحانی و عوامل کاروان، مدیر ثابت هتل و عوامل مجموعه نیز حضور دارند. ممکن است که چند کاروان با هم جلسه وداع با مدینه برگزار کنند. جلسه‌ای که زمانش بیش از 15 دقیقه نمی‌شود، اما حسرت جدایی‌اش را تا آخر عمر یا تا توفیق دیداری دیگر با خود به همراه می‌برد.

در همین حال و هوا رسم است که زائر متنی را به عنوان پیمان با رسول خدا(ص) می‌خواند. البته مدینه شهر پیمان‌نامه‌هاست و زائران داستان عهدشکنان در تاریخ این شهر را به خوبی به یاد دارند، اما این بار زائر با خود عهد می‌بندد که بر میثاق با رسول خدا(ص) و اهل بیت(ع) او پابرجا بماند. میثاقی که می‌تواند مهم‌ترین سوغات برای بازگشت از سفر باشد.

انتهای پیام