حسین(ع) به عنوان وارث حقیقی محمد(ص) و علی(ع) چگونه می‌توانست دین را هم در عرصه فردی و هم در عرصه اجتماعی منسوخ شده ببیند و دم برنیاورد؟ او هرگز نمی‌توانست دین و مردمی را که نیازمند رهبری او هستند رها کند. این مردم با نامه‌های بسیاری که برای او فرستاده بودند حجت را بر او تمام کردند. به هر حال حسین(ع) با مشاهده چنین وضعی دست به قیام زد؛ چون نمی‌توانست در برابر احیای بدعت‌ها و میراندن سنت‌ها ساکت و صامت باشد.[سید جعفر شهیدی]