قـالَ الحَسنُ عليه السلام: النّاسُ فِي دارِ سَهْوٍ وَ غَفْلَةٍ يَعْمَلُونَ وَلا يَعْلَمُونَ فَاِذا صارُوا إلى الآخِرَةِ صارُوا اِلى دارِ يَقينٍ يَعْلَمُونَ وَ لا يَعْمَلُونَ. امام حسن مجتبی(ع) فرمود: مردم [در اين دنيا] در خانه بى‌خبرى و غفلت بسر مى‌برند، پس هر كارى را انجام مى‌دهند، نمى‌دانند [ثمرش را] و چون به خانه آخرت روند، به وادى يقين درآيند و همه چيز را بدانند و لكن نتوانند عمل سودمندى را در آنجا براى خويش انجام دهند. [سيدعبدالله شبّر، مصابيح الانوار، ج 2، ص 271]