١. هدف از گفتوگو و مناظره محکومکردن نیست، بلکه راهیابی به حقیقت هدف است.
۲. لازمه گفتوگو و مناظره، احاطه علمی به موضوع است.
۳. در گفتوگوی بین ادیان و مذاهب، آگاهی دقیق به متون ادیان و مذاهب ضروری است.
۴. در گفتوگو و مناظرات بین ادیان و مذاهب، نیاز به زبان مشترک است.
۵. در سخن و استدلال، جای هیچگونه درشتی در سخن و بیان نیست.
۶. در گفتوگو و مباحثه و مناظره، رعایت احترام اشخاص به تماممعنا ضروری است.
۷. هنگام گفتوگو و مناظره، از هرگونه قطعکردن سخن طرف مقابل باید پرهیز شود.
۸. در ضمن گفتوگو و مناظره، باید به سوی زدودن شک و تحیر در مباحث پیش رفت.
۹. پیشرفت گفتوگو و مناظره، در گرو کنار زدهشدن پردههای ابهام از مسائل است.
۱۰. لازمه پیشرفت گفتوگو و مناظره، زدودن شبهههایی است که از پیش در ذهن اشخاص ایجاد شده است.
۱۱. لازمه گفتوگو و مناظرۀ منطقی، تصویرسازی درست از واقعیتها و حقایق است.
۱۲. گفتوگو، مباحثه و مناظره، نیازمند استدلالهای قابل فهم است.
۱۳. مناظره زمانی به درستی پیش میرود که مسائل به درستی تبیین شود.
۱۴. روشهای بحث باید روشهایی لطیف باشد.
۱۵. در گفتوگو راه را بر گفتوگوکننده نباید بست و باید او را در طریق بحث آزاد گذاشت تا در راهی که میخواهد پیش رود و به جایی برسد که ایراد نظر خود را دریابد.
۱۶. لازمه گفتوگو حوصله فراوان و حلم ورزیدن است.
۱۷. در گفتوگو و مناظره، به هیچروی نباید از ادب، نزاکت، مدارا و ملایمت دور شد هر چند که طرف گفتوگو و مذاکره به جدل بپردازد».
انتهای پیام