عملی می‌تواند اثر داشته باشد که هم «حُسن فاعلی» داشته باشد و هم «حُسن فعلی» این دو، برای همه امور رُکن است. حُسن در این است که نیّت برای خدا باشد؛ وقتی نیّت الهی بود، کار ماندنی خواهد شد. امّا اگر کار برای خدا نباشد، طبق بیان قرآن بازی و لهو خواهد بود؛ و بازی در دستگاه خدا راه ندارد. [آیت‌الله جوادی آملی؛ ۱۴۰۰/۱۰/۰۵]