در دیانت مقدس اسلام برای فقرا و ضعفا که قادر به کسب و کار نیستند حقی در اموال دیگران قرار داده شده است. در سوره اسراء آمده است «و به خويشاوند حقش را ببخش، و نيز به بينوا و در راه مانده، و هيچگونه تبذيرى پيشه مكن» همچنین در سوره معارج نیز آمده است «و كسانى كه در اموالشان حقى معين است، تا به فقیران سائل و فقیران آبرومند محروم رسانند»... مطابق مبانی حقوقی اسلامی واقعا بینوایان ذی حق‌اند اما طبق مبانی حقوقی غیرالهی، حقوق فقط با فعالیت و تولید و کار و صنعت ایجاد می‌شود. [شهید آیت‌الله مرتضی مطهری، کتاب بیست گفتار، صفحه 60]