هنگامی که هدف و نیاز به رسالت مجهول می‌ماند، ملاک‌های انتخاب هم گنگ و مبهم می‌شود. نیاز به رسالت، به‌خاطر نارسایی اندیشه و وجدان انسان، رسیدن به جهان‌بینی و شناخت هستی و انسان و نقش انسان در این هستی، سازندگی و تربیت انسان برای اجرای این نقش، رهبری و حکومتی هماهنگ با استعدادهای عظیم انسان و قانون‌گذاری و تنظیمی هماهنگ با نظام و قانون‌های حاکم بر هستی و انسان است. [استاد علی صفایی حائری(عین صاد)، کتاب روش برداشت از قرآن]