علی صفایی حائری (عین صاد) در پادکستی که تقدیم مخاطبان ایکنا می‌شود، با اشاره به فرازی از مناجات شعبانیه «وَ أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْکَ؛ معبودا، عمرم را در بی‌خبری از تو سپری کردم و جوانی‌ام را در سرمستی دوری از تو فرسودم»، بیان می‌کند: جوان فکر می‌کند همین که چیزی را بخواهد می‌تواند به آن برسد، لذا توانمندی او و یا جهلش به دوری راه او را به خود مغرور کرده است.