خداوند خوی گدامنشی را ناپسند می‌داند

به گزارش ایکنا به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله جوادی آملی، آیت‌الله العظمی جوادی آملی در کتاب حکمت عبادات در خصوص عظمت ماه مبارک رمضان اظهار کرد: تا انسان مقدماتی را طی نکند، نمی‌‏تواند به عظمت ماه مبارک رمضان راه یابد. شهر رمضان در حقیقت «شهرالله» است. اگر انسان در شهرالله، به لقاءالله نرسد، به باطن روزه نرسیده، بلکه روزه‌‏ای در سطح طبیعت گرفته است، پاداشی هم که به او می‏‌رسد در همان سطح خواهد بود. فرمود: ماه خدا همراه با برکت، رحمت و مغفرت به شما روی کرده است: «بالبرَکَه والرّحْمه والمغْفره» مواظب باشید به استقبالش بروید و آماده باشید تا آن را درست درک کنید.

ایشان ماه رمضان را ماه برکت، رحمت و مغفرت دانست و تصریح کرد: «برکت» خیر مستدام و ماندنی است. این ماه همراه با برکت و رحمت و مغفرت است. رحمت و مغفرت تنها آمرزش از گناهان نیست؛ آن درجات عالیه را هم خدای سبحان رحمت می‌‏نامد. البته رحمت خاصه مخصوص مؤمنان است: ﴿إنّ رحمت الله قریب من المحسنین﴾[1]. تحصیل این نوع رحمت، در ماه مبارک رمضان آسان است.

ایشان با تاکید بر تخلّق به اخلاق الهی در ماه مبارک رمضان ابراز کرد: فرمود: «هو شهرٌ دُعیتم فیه إلی ضیافه الله» در این ماه شما مهمان خدا هستید. میهمان باید کاری کند که صاحب‏خانه می‌کند. روزه‌دار، میهمان خدایی است که «یُطعِمُ ولا یُطعَم»[2] اطعام می‏‌کند ولی خود اطعام نمی‏‌شود؛ پس او هم می‏‌تواند «یُطعِمُ ولا یُطعَم» باشد. اگر خدای سبحان می‌ بخشد و نمی‏‌گیرد، انسان هم بایستی در این ماه خویی پیدا کند که ببخشد و نگیرد؛ چون هیچ دستی بهتر از دست بخشنده و هیچ دستی هم بدتر از دست بگیر نیست. خوی گدامنشی را خداوند ناپسند دارد و خوی بخشش را می‌پذیرد. اگر کسی تلاش و کوشش کرد که دیگران در کنار سفرهٴ او به بهشت بروند، دست او دست بخشنده است و اگر کسی تلاش کرد که به برکت دیگران به بهشت برود، او دست گیرنده دارد.

ایشان ادامه داد: در ضمن دعاهای شبهای ماه مبارک رمضان، داشتن چنین روحی بلند را به انسان توصیه می‏‌کنند که به خدا عرض کنید: «خدایا تو که دینت را حفظ می‏‌کنی و ممکن نیست دست از آن برداری، توفیق بده تا دین تو به دست من زنده شود» نه اینکه دیگران دین تو را زنده کنند و من کنار سفرهٴ دین بنشینم. بگذار، نماز و روزه به دست من و با خون من زنده شود که دیگران میهمان من باشند؛ نه اینکه دیگران بجنگند و خون بدهند و دین را احیا کنند و من نماز بخوانم و روزه بگیرم. «واجْعلنى ممّن تنْتصر به لدینک ولا تسْتبدل بى غیرى»[3].

آیت الله جوادی آملی کرامت‏ طلبی در ماه مبارک رمضان را مورد توصیه قرار داد و بیان کرد: فرمود: شما در این ماه، کرامت بخواهید؛ زیرا خداوند آبروی انسان کریم را نمی‏‌ریزد و همیشه آن را حفظ می‏‌کند. کرامت وصف خاصّ فرشتگان است. فرشتگان، بندگان مکرّمند[4]، شما هم در کنار سفرهٴ کرامت دعوت شده‏‌اید؛ سعی کنید، کریم بشوید. کرامت، یعنی نزاهت از پستی و فرومایگی؛ همهٴ دستورات اسلام به انسان روح کرامت می‌بخشد چون از ناحیه خدای کریم آمده است.

ایشان تصریح کرد: اگر انسان بیش از مقداری که برای حفظ آبرو نیاز است عمر خود را صرف دنیا کند ضرر کرده و برای او وبال است. اسلام از طرفی می‏‌گوید: دل به دنیا مبند و از طرفی دیگر می‌فرماید: کریمانه زندگی کن، برای کرامت جامعه اسلامی تولید داشته باش و برای سربلندی خود و جامعه اسلامی تلاش و کوشش کن، دیگران را نیز از دسترنج خود برخوردار ساز.