حریم تو بوی خدا می دهد
شمیم خوش ربّنا می دهد
رواق تو رونق فزای بهشت
ضریح تو دل را جلا می دهد
……………………
کسی که راه به باغ تو چون نسیم گرفته
صراط را زهمین راه مستقیم گرفته
تو از عشیرۀ عشقی تو از قبیلۀ قبله
که عطر، مرقدت جنه النّعیم گرفته
…………………..
چگونه چشم کرم زین حرم نداشته باشم
که هر کبوتر تو ذکر یا کریم گرفته
کسی که زائر تو شد ، حسین را شده زائر
که رنگ و بو حرم تو از آن حریم گرفته
…………………..
چشم ما چون چشم زمزم از فراقت اشکبار
او غریب شهر یثرب ، تو غریب این دیار
داشتی از کینه های خصم بر چهره غبار
تیره بُد هَمواره از ظلم عدویت روزگار
………………….
ای اهل فیض تشنه ی جام ولای تو
ای اوفتاده جود و کرامت به پای تو
من کیستم که مدح بگویم برای تو
تنها نه اهل ری همه عالم گدای تو
………………….
ای نجل مجتبی که دو عالم فدای تو
چون مرغ جان به جانب دارالولای تو
گردند دور گنبد و گلدسته های تو
هر کس به هر طریق شود آشنای تو
…………………
هر کس شود بخاک ری از معرفت مقیم
باشد پناه مرحمت سیّدالکریم
از بسکه صحن و گنبد او با صفا بود
باشد بسان عرش خدای جهان عظیم
……………….
شهر ری با ناله ی عُشّاق مولا آشناست
جای جایش مرکز دارالشّفای اولیاست
در حریم قدسی عبدالکریمم این دلم
زائر ذرّیه ی پاک امام مجتبی ست
هر شب جمعه میان مرقد عبدالعظیم
این دل من میهمان روضه ی خون خداست
زائر قبر تو آقا نینوایی می شود
خادم کوی تو مولا، خادم کربُبلاست
………………
دلم محزون داغی از قدیم است عزای حمزه و عبدالعظیم است
…………………
ثواب زیارت حرم عبدالعظیم حسنی
تعدادی شیعیان نزد امام هادی(ع) رفته و گفتند: از زیارت کربلا آمدیم.
حضرت در جواب فرمودند: که شما در ری زیارت عبدالعظیم را بکنید مثل این است که امام حسین(ع) را زیارت کرده اید
……………...
ری قبله گشته با حرم سیدالکریم
عزت گرفته با قدم سیدالکریم
…………………
عقده گشای قبر خراب حسن شده
صحن و سرای محترم سیدالکریم
…………………
عیسای شهر ما نفسش مجتبایی است
اعجازها نموده دم سیدالکریم
…………………….
از کودکی شفای مرا مادرم گرفت
وقت نماز با قسم سیدالکریم
…………………
در روز حشر هم همگی قد علم کنیم
در زیر بیرق و علم سیدالکریم
……………………
هر کس که پیر گریه شده از غم حسین
سیراب گشته با کرم سیدالکریم
……………………
بیهوده نیست خیل گدا دارد این حرم
حال و هوای کرببلا دارد این حرم
……………………….
عبدالعظیم آمد و عبد خدا شدیم
با عشق اهل بیت همه آشنا شدیم
……………………..
دنیا و آخرت همه ی فخر ماست این
شکر خدا که بر سر کویش گدا شدیم
……………………….
چون ریشه های پرچم سبزش بدست باد
در هر طواف زائر کرببلا شدیم
……………………..
دانی زچیست این همه شان و مقام او
دانی ز چیست ریزه خور این سرا شدیم
…………………….
فرمود امام شیعه (( انت ولینا ))
عبدالعظیم ما همه از تو رضا شدیم
…………………..
بیهوده نیست خیل گدا دارد این حرم
حال و هوای کرببلا دارد این حرم
……………………
اینجا چونان ملائکه در رفت و آمدیم
مهمان خانواده ی آل محمدیم
………………….
پای ضریح حضرت طاهر مدینه ایم
پای ضریح حضرت حمزه به مشهدیم
…………………..
معصوم گفته بر در دیوار این حرم
ما عطر سیب از حرم کربلا زدیم
………………….
عشاق این دیار همه گریه کن شدند
ما هم به این امید در این خاک آمدیم
……………………
مدیون مهربانی زهرا شدیم ما
ممنون این همه کرم و لطف بی حدیم
…………………
جامانده ایم از سفر کربلا ولی
در این دیار بر همه عالم سرآمدیم
…………………
شب های جمعه گریه کنان کنج آن حرم
انگار صحن کرببلا رو به گنبدیم
………………….
بیهوده نیست خیل گدا دارد این حرم
حال و هوای کرببلا دارد این حرم
………………….
ای شاه سر بریده عزیز خدا حسین
این سرزمین گرفته شمیم تو را حسین
………………..
با هر سلام در حرم سید الکریم
پر می کشیم تا حرم کربلا حسین
……………….
مـنم گـدایِ حرم… سیـدالـکریم تویی
تو نان رِسان شده ای قبلِ در زدن ممنون
…………………
حریمِ تو حرمِ یارِ ماست… کرب و بلاست
شمیمِ سیب رِساندی به همـوطن ممنون
…………………….
سالیانی ست که بر قبله ی ری رو کردم
دست من نیست , به احسان شما خو کردم
……………………
هر سلامی به تو دادیم , حسن داده جواب
بی سبب نیست که در صحن تو هوهو کردم
……………………..
دستم از خدمت ارباب اگر کوتاه است
باغ طوطی تو را با مژه جارو کردم
………………….
زائر قبر تو زوار حسین بن علیست
هر شب جمعه فقط روی , بر این سو کردم
……………………..
هر زمانی گره ی کرب و بلا کور شده
روضه ای نذر تو و ضامن آهو کردم
ای دلنواز, دلبرم ای سیدالکریم
مسکین لطف این درم ای سیدالکریم
…………………..
در سر خیال روی تو آب است و دانه ام
بر بام تو کبوترم ای سیدالکریم
…………………
ای آسمان ری, ز نگاه تو غرق نور
ای مهر و ماه و اخترم ای سیدالکریم
……………….
از خود خدا نکرده برانی اگر مرا
روی از درت کجا برم ای سیدالکریم
………………
زنجیر عشق آل علی طوق گردنم
دست شماست بر سر ای سیدالکریم
………………..
بوی حسین و روی حسن در تو جلوه گر
ای وارث پیمبرم ای سیدالکریم
……………….
مدهوش عطر سیب حریم تو گشته ام
کرببلاست این حرم ای سیدالکریم
…………………
مانند هر فرشته به تعظیم درگهت
سر بهر سجده آورم ای سیدالکریم
وقتی دخیل پای ضریح تو می شوم
رشک جنان نمی برم ای سیدالکریم
…………………
صد حجله بسته اند مردم چشمم ز داغ تو
در ماتم تو مضطرم ای سیدالکریم
………………..
از جانگداز غصه ی تو آه و وای من
خاک عزاست بر سرم ای سیدالکریم
………………
هیچ کَس نیست , به این سادگی ارباب شود
مرهمِ زخمِ دلِ نوکرِ بی تاب شود
…………..…
هر که از مردمِ این شهر , گرفتار شود
مطمئنّاً ز سَرِ خوانِ تو سیراب شود
……………
قسمت این بود , شما مالکِ تهران بشوی
و حریمت به دلِ شهر , چو مهتاب شود
………………
شبِ جمعه است , دلم باز هوایی شده و…
طرحی از عکسِ حَرَم در نگه ام قاب شود
…………………
خودِ ارباب نوشته است که در دوری شان
هر شبِ جمعه , توسّل به شما باب شود
……………….
حضرتِ عبدُالعَظیمِ حسنی… , آقا جان
نگهی کن که دلم زائرِ ارباب شود
………………