«حال خوب از این بهتر آیا داریم؟! که چهل سرباز یکصدا و یکدل، با هم بگویند: خرمشهر! بگویند: خاک سرخ! بخون با من، من صداتو دوس دارم...
و تکخوان گروه یعنی سرباز وظیفه حسین نجاری با صدای خوب و آهنگسازی حرفه‌ای‌اش، سامان‌دهنده یک جریان فرهنگی و هنری در مرکزی نظامی باشد.
و ترانه‌اش را به یاد شهیدان عاشق خرمشهر و عاشق ایران و مکتب، تو نوشته باشی...
عاشقانه‌ای آمیخته به حماسه و عواطف پاک، توأم با یاد یارانی بی‌نظیر از حنجره سربازی سه ستاره، خیلی واقعاً شنیدن دارد! تا حالا هیچ جناب سروانی را ندیده بودم که ترانه بخواند و اشک بریزد!
خرمشهر؛ شهر من، عزیز دوران‌ها
خاک تو خرم از صفای باران‌ها
خرمشهر، مردانت به آسمان رفتند
هستی تو فاتح تمام میدان‌ها
زخم تو یک نفس نشد فراموشم
از عشقت می‌گوید نگاه خاموشم
خرمشهر ای رنگ دل «جهان‌آرا»
با من باش تا ابد بمان در آغوشم
من به نخلای تو هم مدیونم
قصه غیرت تو می‌خونم
عاشق تنهایی نیزارت؛
عاشق ماهی‌های کارونم...
خاک سرخ بخون با من!
من صداتو دوس دارم
ای بهشت خوزستان
لاله هاتو دوس دارم
لاله هاتو دوس دارم...»