خدایا! از بد کردن آدمهایت شکایت داشتم به درگاهت اما شکایتم را پس می‌گیرم، من نفهمیدم! فراموش کرده بودم که بدی را خلق کردی تا هر زمان که دلم گرفت از آدمهایت، نگاهم به تو باشد. گاهی فراموش می‌کنم که وقتی کسی کنار من نیست، معنایش این نیست که تنهایم، معنایش این است که همه را کنار زدی تا خودم باشم و خودت. با تو تنهایی معنا ندارد. مانده‌ام تو را نداشتم چه می‌کردم! دوستت دارم، خدای خوب من. [شهید مصطفی چمران]