در چهل و دومین سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران (1360 – 1311) بازنشر خاطراتی از این یار سفر کرده که شاید برای آشنایی نسل جدید با چمران واقعی، که فقط نام او را در فضای عمومی می‌شنود، شخصیتی که تحت تاثیر گفتمان مهندس بازرگان بود و همواره او را استاد خود می‌دانست، مفید باشد.
دكتر چمران با رفتار هوشمندانه و متينی كه داشت در سازمان‌های دانشجويی و سياسی ايرانيان مقيم آمريكا از احترام و منزلت ويژه‌ای برخوردار بود و در جذب همكاری افراد رفتار بسيار نافذی داشت. او با سازمان دانشجویی و جبهه ملی آمريكا با حضور جمعی از نيروهای ملی قديمی ازجمله دكتر شايگان، دكتر محمد نخشب، دكتر ابراهيم يزدی و... تشكيل شده بود همكاری نزديک داشت و مسئوليت تهيه نشريه «انديشه جبهه» را به عهده داشت.
در ارديبهشت سال 57 كه بعد از يازده سال ممنوعيت خروج، توانستم به خارج از كشور بروم ازجمله در جنوب لبنان با شهيد دكتر چمران ديدار داشتم. اين ديدار در شرايطی صورت گرفت كه ارتش اسرائيل جنوب لبنان را تا ارتفاعات مشرف به مدرسه صنعتی صور اشغال كرده بود و نيروهای فلسطينی منطقه را ترک كرده بودند. اما دكتر چمران با شاگردان و همرزمان خود در مدرسه صور مانده بودند و در مقابل صهيونيست‌ها مقاومت می‌كردند.
دکتر چمران در اهواز با مشکلات زیادی روبرو بود که باید کسانی که با او در آن دوران ارتباط نزدیکی داشتند این خاطرات را به موقع بازگو کنند. سرانجام در شرایطی که او با اتهامات ناروای زیادی در فضای عمومی از جمله «عامل سیا و موساد!» بر پلاکارد درب ورودی دانشگاه تهران روبرو بود و نتوانست گزارش جبهه‌های جنگ را به رهبر انقلاب بدهد به اهواز بازگشت و در جبهه دهلاویه روز 31 خردادماه سال 1360 دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت.
انتهای پیام