حال و روزش با نوای عشق بهتر می‌شود
هر که چشمش در میان روضه‌ها تر می‌شود
این دل سنگم که جای خود، شنیدم از کسی
ریگ‌های دشت با نام تو گوهر می‌شود
نوکری پستم ولیکن دلخوشم از اینکه من
روزگارم با غلامی شما سر می‌شود
از شما دورم ولی شب‌های جمعه این دلم
می‌پرد تا صحن تو، مثل کبوتر می‌شود
با نوای یا حسین و ذکر شور یا حسن
دل اسیر نام‌های دو برادر می‌شود
کاروان را باز گردان ای عزیز فاطمه
در همین جا قلب زینب زار و مضطر می‌شود
بازگرد آقا که با دست پلید حرمله
غنچه‌ی شش ماهه‌ی باغ تو پرپر می‌شود
دخترت بی‌سایبان و خواهرت بی همسفر
جعفرت بی پیکر و عون تو بی سر می‌شود
چند روز بعد در این سرزمین پربلا
صحبت از دزدیدن خلخال و معجر می‌شود
چند روز بعد در گودال بین تیغ و تیر
حنجرت درگیر با تیزی خنجر می‌شود
علی مشهوری
انتهای پیام