آنچه رسول(ص) را از خلوت و لذت‌های انس جدا می‌کند، این رحمت و رأفت و حرص بر هدایت خلقی است که حتی قدر خود را نمی‌شناسد و به کم دلخوش است و خیال می‌کند که چیزی به چنگ آورده و حساب نمی‌کند که حتی در برابر تمامی دنیا، باختنِ دل و عمر یک روز، خسارت است. [استاد علی صفایی حائری؛ کتاب کوثر چشمه جاری؛ صفحه ۵۹]