بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿۱﴾
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۲﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿۳﴾
و آنگاه كه زمين كشيده شود
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿۴﴾
و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تهى شود
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۵﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿۶﴾
اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿۷﴾
اما كسى كه كارنامه‌اش به دست راستش داده شود
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿۸﴾
بزودىاش حسابى بس آسان كنند
وَيَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۹﴾
و شادمان به سوى كسانش باز گردد
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿۱۰﴾
و اما كسى كه كارنامه‌اش از پشت سرش به او داده شود
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿۱۱﴾
زودا كه هلاک [خويش] خواهد
وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿۱۲﴾
و در آتش افروخته درآيد
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۱۳﴾
او در [ميان] خانواده خود شادمان بود
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ ﴿۱۴﴾
او مى‌پنداشت كه هرگز برنخواهد گشت
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿۱۵﴾
آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿۱۶﴾
نه نه سوگند به شفق
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿۱۷﴾
سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿۱۸﴾
سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿۱۹﴾
كه قطعا از حالى به حالى برخواهيد نشست
انتهای پیام