جعفر گلشنی روغنی، پژوهشگر تاریخ‌نگاری ایران و نویسنده کتاب «درباره تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی» در گفت‌وگو با ایکنا درباره تاریخ‌نگاری گفت: هر آنچه که از انسان در بستر و زمان به جا می‌ماند می‌تواند ماده تاریخ ما شود، می‌تواند ماده‌ای باشد برای نوشتن تاریخ؛ چون محوریت ما در این نوع نگاه به تاریخ انسان است، انسان در بستر و زمان با چیزهای متعددی روبروست. بنابراین آثار متعددی می‌تواند به جای گذارد، مانند آثار قلمی، تصویری، شنیداری، اجتماعی، فرهنگی. در دنیای جدید با توجه به مکتب تاریخ‌نگاری آنال تاریخ‌نویسی یک حرفه بسیار سخت، پیچیده، تخصصی و فنی شده و متأسفانه در ایران ما اهتمام ویژه‌ای به این موضوع نداریم و هر کسی به عنوان تاریخ‌نویس وارد این عرصه می‌شود، تصورش بر این است که در حال نوشتن تاریخ است؛ در صورتی که «روایت‌های ژورنالیستی»، دم دستی و تجربی است و جایگاهی به عنوان یک تاریخ‌نویس ندارد.
انتهای پیام