در متن این پست آمده است: موجودات، به ویژه انسان، به حکم «انّا لِلّهِ وَ انّا الَیهِ راجِعونَ» به سوی خداوند بازگشت می‌کنند. انسان به حکم مرتبه وجودی خود، این بازگشت را باید به صورت طاعت و عمل اختیاری، انجام وظیفه و به صورت انتخاب و اختیار انجام دهد.
انسان با پیمودن طریق طاعت پروردگار، واقعاً مراتب و درجات قرب پروردگار را طی می‌کند؛ یعنی از مرحله حیوانی تا مرحله فوق ملک را می‌پیماید. این صعود و تعالی یک امر تشریفاتی و اداری نیست، قراردادی و اعتباری نیست، از قبیل بالا رفتن از عضویت ساده یک اداره تا مقام وزارت، و یا از عضویت ساده یک حزب تا رهبری آن حزب نیست، بلکه بالا رفتن بر نردبان وجود است؛ شدت و قوت و کمال یافتن وجود است که مساوی است با زیادت و استکمال در علم، قدرت، حیات، اراده، مشیت و ازدیاد دایره نفوذ و تصرف.
تقرب به خداوند یعنی واقعاً مراتب و مراحل هستی را طی کردن و به کانون لایتناهی هستی نزدیک شدن.
برگرفته از کتاب «ولاء‌ها و ولایت‌ها»، صفحه ۹۱
انتهای پیام