دکتر سیدمحسن میرباقری، مفسر قرآن کریم در قسمت نهم از مجموعه درس‌گفتار «نمی از باران» درباره حکمت اولیای الهی می‌گوید: «وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ» خیر کثیر را درک نمی‌کنند مگر اولوالالباب؛ آنها می‌فهمند این حکمتی که خداوند به آنها عطا کرده چقدر ارزش دارد.
حکمت یعنی فهم خالص و برای آنکه مفهوم حکمت را بفهمیم بهتر است به دستور العمل‌های لقمان حکیم توجه کنیم. در آیه 12 سوره لقمان خداوند می‌فرماید: «وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ» و به راستى لقمان را حكمت داديم كه خدا را سپاس بگزار «وَمَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ» هر کس در مسیر شکرگزاری خداوند باشد به نفع خود راه شکر را پیشه کرده است، که البته شکر معادل بندگی گرفته شده است؛ لقمان بنده خدا بود که خداوند به او حکمت عطا کرد. حکمتی که به لقمان عطا شده است این بود که خداوند را شکرگزاری کند که او شاکر خداوند باشد نه کفران و ناسپاسی را پیشه کند. اگر شکرگزار باشید به نفع خودتان است. اگر شکرگزار نعمت خداوند باشید خداوند نعمتش را برای شما افزایش می‌دهد.