سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ
منزه است خدای صاحب عزت و مقام بلند
سُبْحَانَ ذِی الْجَلاَلِ الْبَاذِخِ الْعَظِیمِ
منزه است خدای صاحب جلال و کبریایی و عظمت
سُبْحَانَ ذِی الْمُلْکِ الْفَاخِرِ الْقَدِیمِ
منزه است خدای صاحب ملک فاخر ازلی
سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ
منزه است خدایی که لباس حسن و جمال به قامت خود آراسته
سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّی بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ
منزه است خدایی که ردای - نور وقار در بر دارد
سُبْحَانَ مَنْ یَرَی أَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفَا
منزه است خدایی که اثر پای مورچه را در سنگ سخت سیاه می بیند
سُبْحَانَ مَنْ یَرَی وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَوَاءِ
منزه است خدایی که خط سیر مرغ را در هوا می بیند
سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا لاَ هَکَذَا غَیْرُهُ
منزه است خدایی که تنها او بدین کمال است و غیر وی دارای این کمال نیست.
طرح: اسما جلیلی
انتهای پیام