«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ﴿سوره بقره: ١٨٦﴾» این آیه در وسط آیات روزه است. بنابراین، آشکارا میان دعا و استجابت دعا و روزه ارتباط وجود دارد. بنابراین، ماه رمضان زمان استجابت دعاست. و دعا در این حالت، حال صفای قلب، حال دوری آدمی از کینه‌ها، حال بینش انسان و احساس کردن مسائل دیگران و صبر اوست. در این حالت است که شرایط دعا فراهم است و دعای آدمی مستجاب می‌شود؛ و در نتیجه ماه رمضان‌مان در سرنوشتمان تأثیر می‌گذارد. بدین اعتبار که رسیدن آدمی به درجه‌ای عالی از مقام استجابت دعا عادتا در دهه آخر (ماه رمضان) است چرا که زمان طولانی از روزه گذشته است. [امام موسی صدر؛ کتاب حدیث سحرگاهان]