صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۴۲۱۰۱۷۱
تاریخ انتشار : ۲۷ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۸:۱۷

در روايت است «لا يَكْمُلُ الْايمان فى قَلْبِ مُؤمِن حَتّى لا يُبالِى مَنْ اَكلَ الدّنْيا ؛ ايمان و عشق خدا در دل مؤمن به كمال نمى‌رسد، مگر آنجايى كه باكش نباشد كه چه كسى دنيا را خورد». دلى كه از عشق‌هاى ديگر پُر است و هزار رنج دارد، از عشق خدا سرشار نمى‌شود. كوزه به‌اندازه‌اى كه از هوا خالى شده، از آب پر مى‌شود. مغرور نباش كه در كنار فراتى و در ميان آب. كوزه واژگون در ميان آب، از آب خالى است. هوايش مانع سرشارى و لبريزى است. بايد از هوا خالى شود كه آن وقت پر مى‌شود. [کتاب وقتی که از خودت می‌سوزی، صفحه ۱۷]

انتهای پیام