وهابیان در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری حرم امامان بقیع را ویران کردند. این روز به «یوم الهدم» (روز ویرانی) مشهور است. تخریب بناها در قبرستان بقیع توسط جریان وهابیت در عربستان سعودی برای از بین بردن اماکن زیارتی بود. تا آن زمان بر روی مقبره پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. پس از تسلط وهابیان بر مدینه آن‌ها ضمن تخریب قبور، آثاری را که بر روی قبور قرار داشت نیز از بین بردند.
بقیع اولین مزاری است که به دستور رسول اکرم(ص) توسط مسلمانان صدر اسلام ایجاد شد. ابن اثیر می‌گوید: «بقیع در لغت به محل وسیعی که دارای درخت یا ریشه درخت باشد، گفته می‌شود و چون مکان بقیع پیش از آن دارای درخت غرقد و ریشه‌های آن بود، پس از قطع این اشجار نیز با همان اسم معروف شد» در بقیع اولین کسی که از انصار به خاک سپرده شد، «اسعد بن زراره» و از مهاجران «عثمان بن مظعون» بوده است.
همچنین بقیع مدفن چهار امام مظلوم شیعه امام حسن(ع)، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) است. همچنین قبر چند تن از همسران پیامبر(ص) و نیز عباس عموی پیامبر و فاطمه بنت اسد؛ مادر حضرت علی بن ابی‌طالب، حضرت ام البنین؛ مادر حضرت اباالفضل العباس(ع) و برخی دیگر از بزرگان اسلام در بقیع قرار دارد.
این قبرستان قدیمی‌ترین آرامگاه شهر مدینه به‌شمار می‌آمد. مشهورترین شخصی که در زمان حیات پیامبر(ص) در بقیع به خاک سپرده شد، ابراهیم پسر خردسال ایشان بود. بسیاری از روایات گواهی می‌دهند که حضرت محمد به‌طور مرتب این قبرستان را زیارت می‌کرد تا برای کسانی که در آنجا دفن شده‌اند از خداوند طلب مغفرت کند.