هر معلمی، امامِ ماموم خود که شاگردانش هستند، است. این معلم باید طوری طیّب و طاهر باشد که شاگردانش بتوانند به قیام و قعود او اقتدا کنند و وجود او سراسر نور باشد. این تربیت در متن دین نهفته است، ما باید به دنبال این تربیت باشیم نه اینکه تعلیم را گسترش دهیم! این طیّب و طاهر بودن معلّم است که تعلیم را به تربیت برمی‌گرداند. اگر آموزش و پرورش به دنبال تحول است، معنای حقیقی تحول همین است که معلمان در سطح خود «امام» شوند. [آیت الله جوادی آملی ؛ ۱۳۹۸/۰۷/۰۴]