آن آه که در چاه دمیدی خون شد
چون شیره غم بر آب چاه افزون شد
وان آب دوید در رگِ خاک و سپس
از خاک دمید و لاله گلگون شد
تنها سر چاه میروم، گاه به گاه
سر مینهم اندوهگنان بر سر چاه
میگریم و با یاد غمت میگویم
لا حول ولا قوّة الاّ باللّه
سیدعلی موسوی گرمارودی
انتهای پیام