قضیه عاشورا و کربلا میدان حماسه و جنگ است، اما از لحظه اوّل تا لحظه آخری که نقل شده است با ذکر و تضرع و یاد و توسل همراه است. از وقت خروج از مکه که فرمود: «من کان فینا باذلاً مهجته موطناً علی لقاءاللَّه نفسه فلیرحل معنا»، با دعا و توسل و وعده لقای الهی و همان روحیه دعای عرفه شروع می‌شود، تا گودال قتلگاه و «رضاً بقضائکِ» لحظه آخر. یعنی خود ماجرای عاشورا جنگ و حماسه است اما وقتی شما به بافت اصلی این حادثه حماسی نگاه می‌کنید، می‌بینید که عرفان و معنویت هست.[رهبر معظم انقلاب، ۱۳۷۶/۰۹/۱۳]