در روایتی نورانی، داود رقی ملاقات خودش با امام صادق(ع) را چنین نقل کرده است: نزد امام صادق(ع) بودم و آن حضرت آب خواست. آنگاه كه آب را نوشيد، اشک ريخت به‌گونه‌اى كه چشمان ایشان غرق اشک شده بود. حضرت رو به من کرد و فرمود: اى داود! خداوند قاتل امام حسين(ع) را از رحمت خويش بى‌بهره سازد. من هرگز آب سرد و گوارايى ننوشم، مگر آنكه امام حسين(ع) را به ياد می‌آورم. كسى نيست كه آبى بنوشد و ياد امام حسين(ع) كند و كشنده او را لعن كند، مگر آنكه خداوند صد هزار پاداش براى او مى‌نويسد و صد هزار گناه از او پاک مى‌كند و صد هزار مرتبه جایگاه او بالا ببرد. چنين كسى گويى صد هزار بنده آزاد كرده است. او در روز رستاخيز، با سيماى تابان محشور مى‌شود. [الامالی، صفحه ۱۴۲، حدیث ۷]