مغز را آمده فکر در کارهایمان بکنیم یعنی اینطور نباشد که بگذاریم حوادث ما را بسازد... در شب عاشورا زمانی که امام حسین(ع) از اصحابش خواست هر کس می‌خواهد او را ترک کند؛ یکی از آنها گفت یا اباعبدالله! اگر زندگانی ابدیت داشت، مرگ نبود، زمانی که ما این چشم‌ها را دیدیم، شکوه پشت آن چشم‌ها را هم دیدیم. رها کنیم کجا برویم؟ ما حق و حقیقت را دیده‌ایم. آنها در فراسوی زمان حرکت می‌کردند. کسی که با حقیقت در ارتباط است، برای او هزار سال عمر مطرح نیست و میلیاردها سال هم مطرح نیست، حقیقت مافوق روز و شب و لذت به آنها رسیده، با یک دیدار با اباعبدالله(ع). [علامه محمدتقی جعفری، تیرماه ۱۳۷۲]