وقتی اندیشه دنیایی دیگر برای حسابرسی و پاداش و مجازات درمیان باشد؛ اندیشه اهداف بزرگ پدیدار می‌شود. در این هنگام دیگر انسان در بند زندگانی خود در این دنیا نخواهد بود و در بند گام کوتاه این جهان نخواهد ماند؛ بلکه در گرو خطی دراز خواهد بود که با آن تا جهان ناپیدا ادامه می‌یابد، در این هنگام انسان در سطح اهداف بزرگ خواهد بود... والاترین اهداف و شکوهمندترین اهداف و فراگیرترین اهداف، اهدافی هستند که فراتر از عمر یک انسان و فراتر از هر موجودی هستند. [بخشی از سخنرانی شهید محمدباقر صدر، ماه صفر ۱۳۸۹ ه.ق]