انسان بدون عبادت، مانند درخت است بدون آب، دارای باطنی پژمرده و نزار... و انسان بدون عدالت، مانند درخت است بدون میوه، دارای باطنی آشفته و بی‌قرار... ترکیب عبادت و عدالت، که پیام عاشورا است، همان نقطه اوج تحقق الهیت انسانی و انسانیت الهی است؛ و جز این انسانیت، انسانیتی وجود ندارد بلکه صورت‌هایی است فاقد معنی و اشباحی است فاقد ارواح. [مرحوم علامه محمدرضا حکیمی، کتاب عاشورا؛ صفحه ۳۰]