نافع‌بن هلال بجلی از یاران امام علی(ع) و از
شهدای کربلا است، وی در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان شرکت داشت، نافع در عذیب الهجانات به کاروان سیدالشهدا پیوست و روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.
نافع بن هلال قبل از شهادت مسلم بن عقیل از کوفه خارج شد و او یکی از چهار نفری بود که در عذیب الهجانات به
امام حسین(ع) پیوستند، حضرت از آنان احوال مردم کوفه را پرسید و آنان در پاسخ گفتند: اشراف و بزرگان کوفه به جهت رشوه‌هایی که گرفته‌اند علیه شما هستند و بقیه مردم، دلشان با شما، اما شمشیرشان علیه شما است. البته در برخی منابع به جای نافع بن هلال از جابربن حارث سلمانی یاد شده است.
پس از آنکه دوم محرم امام حسین(ع) وارد کربلا شد، حضرت، اهل‌بیت(ع) و یارانش را جمع و خطاب به آنان سخنانی ایراد کرد، پس از سخنان امام(ع) اصحاب در حمایت از آن حضرت(ع)، یکی پس از دیگری برخاستند و بر بیعت مجدد خود با ایشان پای فشردند، نافع، پس از زهیر بن قین سخنانی نیز در حمایت از امام(ع) ایراد سخنرانی کرد.
پس از اینکه به دستور عمربن سعد آب را بر اردوگاه امام حسین(ع) بستند، امام حسین(ع) حضرت ابوالفضل(ع) را شبانه با سی سوار و بیست پیاده از جمله نافع بن هلال، به سوی فرات برای آوردن آب فرستاد، نافع در جلوی آنها در حرکت بود تا به شریعه فرات رسیدند و آنان توانستند مقداری آب به خیمه‌ها برسانند.
برخی نقل کرده‌اند که نافع بن هلال تازه ازدواج کرده بود و چون روز عاشورا اراده میدان نبرد کرد، همسرش او را از رفتن منع کرد، اما او بر یاری امام(ع) اصرار ورزید و چون امام(ع) از قضیه آگاه شد، هلال را فرمود: همسرت نگران است و من دوست ندارم در جوانی به فراق یکدیگر مبتلا شوید، اگر می‌خواهی عیالت را بردار و از این بیابان برو. هلال گفت: ای پسر رسول خدا(ص) اگر در سختی تو را رها کنم و سراغ عیش و نوش خود روم، فردای قیامت پاسخ جدت رسول خدا(ص) را چه گویم.
منبع: ensani.ir
انتهای پیام