سپاس خدایى را که هر نهانى را مى‌داند و هر موجودى بر وجود او راه نماینده است و چشم بینا دیدنش نتواند و کسى که او را نبیند، منکر وجودش نشود و کسى که به وجود او اعتراف کرده به کنه ذات او نرسد. از همه برتر است و هیچکس برتر از او نیست. به همه نزدیک است و هیچ‌چیز نزدیک‌تر از او نیست. بلندى و برتریش او را از آفریدگانش دور نساخته و نزدیکی‌اش سبب آن نگردیده که در مکان با آنها برابر باشد. خرد‌ها را به چگونگى صفات خویش آگاه نساخته و نیز از شناخت خود محروم نگردانیده است. اوست که تمام نمودهاى عالم هستى، حتى دل منکِر نیز بر او گواهى مى‌دهد. فراتر است از آنچه اهل تشبیه و انکار درباره او مى‌گویند، بسیار فراتر... [نهج البلاغه، خطبه ۴۹]