«باز ازین ناحیه، از ضاحیه برمی‌گردد
او ازین زاویه، از ناحیه برمی‌گردد
او نمرده‌ست، شهید است، شهیدی که به جان
بهر دفع فئه‌ی باغیه برمی‌گردد
خصم دیوانه‌ی ما هاویه مادر شده است
آنکه روشن کند آن ناریه برمی‌گردد
او نمرده است که در صدر همه منتظران
همره دولت آن باقیه برمی‌گردد
سر او بر سر پیمان ولایت رفته است
گوش مانده‌ست و به یک ثانیه برمی‌گردد
او نمرده است که با رجعت مولای جهان
در ردیف و غزل و قافیه برمی‌گردد
دست در دست نسیم سحری رفت، ولی
پا به پای پسر زاکیه برمی‌گردد
در خلوصش نه شکی مانده و نه داعیه‌ای
هر که شد بی‌غش و بی‌داعیه برمی‌گردد
شیر و فرمانده و سردار سپاه علوی است
باز مردانه به این وادیه برمی‌گردد
او نمرده است که او زنده‌ی جاویدان است
باز ازین ناحیه، از ضاحیه برمی‌گردد»