نهج‌البلاغه واژه‌های قرآن را توسعه داده یعنی برخی از واژه‌ها در قرآن به کار نرفته، اما در نهج‌البلاغه در توصیف آیات واژه‌های بیشتری به کار رفته و واژگان گسترده‌تر شده‌اند. در قرآن واژه «عقل» به کار نرفته ولی مشتقات آن به کار رفته است. در متون دینی آنچه اکنون به عقل نسبت می‌دهیم به قلب نسبت داده شده است. در قرآن ابزار تعقل قلب است. قلب جنبه دو وجهی دارد یک وجه اندیشیدن است و جنبه دیگر روانشناختی است. نهج‌البلاغه مفسر و مفصل قرآن است. [بخشعلی قنبری، پژوهشگر نهج‌البلاغه؛ درس‌گفتار «اخلاق اجتماعی در نهج‌البلاغه»؛ خانه اندیشمندان علوم انسانی، ۱۳ آبان ۱۴۰۳]