معصومه کمانکش، بانوی ازخودگذشته‌‌ای است که ۳۲ سال از همسرش که از ناحیه دو پا، جانباز سال‌های دفاع مقدس است، پرستاری می‌کند. فداکاری این بانوی مهربان، تنها به نگهداری از همسر جانباز ۷۰ درصدش ختم نمی‌شود؛ این زوج خوشبخت سال ۸۴ فرزندی را به سرپرستی قبول می‌کنند؛ معنای ایثار و گذشت خانم کمانکش را زمانی می‌توان درک کرد که متوجه عقب ماندگی ذهنی و جسمی فرزندشان امیرحسین می‌شود و برای او با عشق و محبت مادری می‌کند.