سال 1360 ازدواج کرد که حاصل زندگی مشترکش چهارفرزند به نام‌های سعید، مریم، زهرا و محمدرضا است. سال 1362 به فرماندهی سپاه گناباد و سپس بیرجند در آمد. همین دوره در عملیات والفجر 3 شرکت کرد و سال 63 به عنوان مسئول محور اطلاعات و عملیات تیپ 21 امام‌رضا(ع) و سال 64 سردار پرآوازه دفاع مقدس محمود کاوه، وقتی اوصاف ناصری را از دوستانش می‌شنود و استعداد بالای او را شناسایی می‌کند برای جذب وی را به تیپ ویژه می‌آورد و ریاست ستاد را برعهده‌اش می‌گذارد.
سال 1364 در سمت مسئول ستاد لشکر ویژه شهدا به مبارزه با گروهک‌های ضدانقلاب و دشمن بعثی پرداخت. بنا به شهادت همرزمان و اسناد به جای مانده از آن دوان، هرگز نقش شهید ناصری را در هر چه شکوفاتر شدن تیپ ویژه شهدا نمی‌توان نادیده گرفت، البته ارتباط عرفانی و معنوی او با محمود کاوه در تحقق یافتن این امر مهم بی‌تأثیر نیست. حجت‌الاسلام ابراهیمی در این باره می‌گوید: ارتباط بسیار زیبایی بین او و شهیدکاوه بود و شاید بتوان گفت در یک آن، شهید کاوه مراد بود و شهیدناصری مرید و در لحظه دیگر ناصری مراد می‌شد و کاوه مرید.
او تا انتهای جنگ در جبهه مستقر بود و طی چند عملیات چهار مرتبه مجروح شد، برخی از ترکش‌ها تا آخر عمر با او همراه بود، اما زمانی که جنگ هشت ساله عراق علیه ایران تمام می‌شود باز هم آرام و قرار ندارد و پس از جنگ نیز در سمت مسئول مدیریت احتیاط حوزه بسیج، در ستاد فرماندهی کل قوا انجام خدمت می‌کند، سپس به عنوان مسئول مرکز تحقیقات در دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری، در امور افغانستان و بعد از آن به عنوان مسئول فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان فرهنگ افغانستان مشغول کار شد.
وی در روزهای ناپایداری مزار شریف کنار مردم ماند، تا این که با سقوط شهر در تاریخ 17 مرداد 1377 در کنسولگری جمهوری اسلامی به وسیله نیروهای جنایت کار طالبان به شهادت رسید، مزار این شهید در شهرستان بیرجند است.
انتهای پیام