علامه جعفری(ره) نقل می‌کند که دو روز به فوت شیخ مرتضی طالقانی(ره)، برای درس خدمتشان رسیدم. شیخ فرمود: برخیز و برو، آقا جان برو درس تمام شد. من مسافرم! خر طالقان رفته پالانش مانده، روح رفته جسدش مانده. و بعد بلافاصله گفت: "لا إله إلا الله". در این حال اشک از چشمانش سرازیر شد. دانستم که از مسافرت ابدی خبر می‌دهد. عرض کردم: حالا یک چیزی بفرمائید! فرمود: «تا رسد دستت به خود شو کارگر».