ای گمشده مردم عالم به کجایی؟
کی از مه رخساره خود پرده گشایی؟
ما ریزه‌خوریم و تو ولی نعمت مایی
هر جمعه که آید به امیدم که بیایی
یک لمعه از آن چاردهم لمعه نیامد
بیش از ده و یک قرن شد، آن جمعه نیامد
مقصود حق از منجی و موعود که بوده است
جز ذات تو کی واسطه غیب و شهود است
در مجمره سینه دل، شیعه چو عود است
باز آی که رخساره گل یاس کبود است
تو معنی طاعاتی و تو روح عبادات
تو منتظر و منتظرت مادر سادات
عشق ابدی و ازلی با تو بیاید
شادی ز جهان رفته، ولی با تو بیاید
آرامش بین‌المللی با تو بیاید
ای عِدلِ علی! عَدلِ علی با تو بیاید
عمری‌ست که در بوته عشقت بگدازیم
هر کس به کسی نازد و ما هم به تو نازیم
آقا به کجایی، آقا به کجایی؟
علی انسانی