عبدالحسین طالعی، پژوهشگر دین و استاد دانشگاه در گفت‌وگو با ایکنا می‌گوید: مجالس دینی ما چقدر احساس را پُر می‌کنند و چقدر معرفت را پربار می‌کنند؟ من مخالف این قضیه نیستم، خودم سر سفره احساس‌ها، شعرها و اطعام بوده‌ام؛ اما احسان در مجالس مهمتر است یا معرفت؟ به کدام بیشتر بها داده‌ایم؟ در معرفت، گوینده با شنونده ارتباط برقرار می‌کند، نه اینکه شنونده بنشیند در مجلس و بگوید «هرگز وجود حاضر غائب شنیده‌ای، من در میان جمع و دلم جای دیگر است».